تغذیه علاوه بر نقش بسیار مهم خود در ارتقای رشد، تکامل، فراگیری و سلامت حال و آینده کودکان، در پیشگیری و درمان بسیاری بیماری های دوران کودکی و حتی بزرگسالی نیز موثر بوده و سبب اعتلای سلامت و بهبود زندگی افراد جامعه می شود.

شیوه تغذیه، عملا در سال اول زندگی شکل می گیرد و بنای عادات غذایی در طول دو سال اول پی ریزی می شود. اگر تغذیه شیرخواران متناسب با نیاز آنان نباشد ممکن است به انواع سوء تغذیه دچار شوند که از جمله می توان به عدم افزایش وزن متناسب با سن، چاقی و بیماری های مربوط به کمبود ریز مغذی ها اشاره کرد.

از پایان شش ماهگی: از پایان شش ماهگی تا پایان دوازده ماهگی غذای اصلی شیرخوار، شیر مادر است. در عین حال، بعد از شش ماهگی نیازهای تغذیه ی شیرخوار، به انرژی و بعضی ریزمغذی ها افزایش می یابد. بنابراین لازم است انرژی، پروتئین، آهن، روی و برخی ویتامین ها مانند ویتامین آ و دی علاوه بر شیر مادر از طریق غذای کمکی به شیرخوار رسانده شود. شیرخوار به غذاهای کم حجم و پر انرژی نیازمند است که بتواند بیشترین مواد مغذی را از مقدار محدود غذایی که معده اش قبول می کند دریافت کند.

از پایان دوازده ماهگی: از دوازده ماهگی به بعد شیرخوار از مجموع تغذیه شیرمادر + غذای کمکی به غذای خانواده+شیر مادر می رسد و این مرحله ی مهمی از زدگی اوست. شیرخوار تا پایان دو سالگی همچنان به شیر مادر نیاز دارد. در عین حال به طور کلی در سن یک تا دو سالگی حدود 30% انرژی مورد نیاز او از شیرمادر و حدود 70 % دیگر از طریق اهایی که می خورد، تامین می شود و این نکته نشن دهنده ی اهمیت غذای مناسب و متعادل خانواده است. به بیان دیگر شیرخوار به غذاهای کم حجم و پر انرژی نیازمند است که بتواند بیشترین مواد مغذی را از مقدار محدود غذایی که معده اش قبول می کند دریافت کند.